اخبار خوش...

نمی دونم ما رو خر فرض کردن یا بقیۀ ملت دنیا رو؛ خبر خوش هسته ای، خبر خوش پزشکی، خبر خوش فضایی و هزار تا کوفت و زهرمار دیگه که به بز بگی قاه قاه می خنده!

چطور دارویی که تا بحال هیچکدوم از دانشمندای دنیا نتونستن بسازن توی مملکت ما ساخته می شه، براش مراسم می گیرن، رونمایی می کنن، عکس می گیرن... و خودشون به خودشون تبریک می گن؟! ببینم چی شد اون داروی درمان ایدزی که پارسال ساختن؟ مگه شبیه سازی سلول های بنیادی به کجا رسید که امسال میان از داروی مخصوص بیماران دیابتی رونمایی می کنن؟ چرا داروهای قبلی هیچ کجای دنیا استفاده نشد؟ آخه ما که هنوز قرص های Adult Cold و ضد اسهال ساخت داخلمون درست کار نمی کنه رو چه به این کشفیات جدید؟

امروز اولین ماهواره های ساخت داخل (به دست دانشمندان توانمند ایرانی و از این حرفا) افتتاح شد. همه جای دنیا وقتی یه همچین اتفاق مهمی قراره بیفته از مدتها قبل به همه خبر می دن، تلویزیون مستقیم پوشش می ده، خبرنگارای خارجی دعوت می شن... اما اینجا دیروز می گن فردا می خوایم یه خبر خوش فضایی بهتون بدیم و امروز یهو می گن موشک فرستادیم هوا! آخه مگه انقدر الکیه که صبح پاشی هوا کنی؟!

مملکتی که هنوز آسفالت خیابوناش مشکل داره، مملکتی که دو روز برف میاد ده روز همه چیش از کار می افته، مملکتی که هنوز با قوانین دویست سال پیش اداره می شه، مملکتی که مردمش غم نون دارن... واقعاً به اینجور چیزا احتیاج داره؟ واقعاً مردم از شنیدن اینجور اخبار انقدر خوشحال می شن که گرسنه بودنشون رو فراموش می کنن؟