پلان های روزانه
هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنم
پلان های روزانه
هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنمدرباره من
فیلمساز مستقل
ادامه...
روزانهها
همه- Terminator Genisys (آلن تیلور - 2015) جلوه های ویژۀ خوب، داستان بد. امتیاز: 5 از 10
- Jurassic World (کالین ترورو - 2015) نه به خوبی قسمت سوم اما باز هم دیدنی. امتیاز: 7 از 10
- Mission: Impossible - Rogue Nation (کریستوفر مک کواری - 2015) با هیجان و طنز بیشتر از قسمت های قبلی. امتیاز: 8 از 10
- Avengers: Age of Ultron (جاس ودان - 2015) پر از اکشن و جلوه های ویژه. کسانی که از این سوپرقهرمانها خوششون میاد قطعاً از فیلم لذت می برن. امتیاز: 6.5 از 10
- Whale Rider (نیکی کارو - 2002) تلفیقی زیبا از حقیقت و افسانه و فرهنگ بومی مردم نیوزلاند. امتیاز: 7.5 از 10
- Joe (دیوید گوردون گرین - 2014) یه فیلم بی معنی و بدساخت با بازی نیکولاس کیج! - امتیاز: 4 از 10
- Extant (فصل دوم - 13 اپیزود - 2015) پایان سریال به شکلی قابل قبول و به یادماندنی. امتیاز: 8 از 10
- True Detective (فصل دوم - 2015 - 8 اپیزود) پرونده ای دیگر با کارآگاهان جدید؛ خوب و خوش ساخت ولی نه به اندازۀ فصل اول. امتیاز: 7 از 10
- Tale of Tales (ماتئو گارونه - 2015) فیلمی خوش ساخت با سه قصه مجزا. امتیاز: 7.5 از 10
- Dark Places (گیل پکه-برنه - 2015) تریلر معمایی دربارۀ زنی که به دنبال کشف حقایق جنایتی است که در کودکی رخ داده. امتیاز: 6 از 10
- True Detective (فصل اول - 2014 - 8 اپیزود) سریال پلیسی/معمایی فوق العاده خوش ساخت. امتیاز: 9 از 10
- Aloha (کامرون کرو - 2015) کمدی رومانتیک متوسط از کارگران خوب و بازیگران معروف. امتیاز: 5 از 10
- Mad Max: Fury Road (جورج میلر - 2015) آخر اکشن! - امتیاز: 8 از 10
- Final Girl (تایلر شیلدز - 2015) داستان دختری که می خواد از یک سری تبهکار انتقام بگیره... بد ساخت و با فیلمنامۀ ضعیف. امتیاز: 4 از 10
- The Age of Adaline (لی تولند کرایگر - 2015) داستان تخیلی که باورپذیره و میشه تا انتها (که قابل پیش بینی هم هست) تماشا کرد. امتیاز: 7 از 10
سفرنامه
- سفرنامۀ حسام یادداشت ها و خاطرات سفر
وب سایت رسمی
دستهها
- فیلم های به یادماندنی 23
- جشنواره فیلم فجر 13
- اسکار: خبرها، پیش بینی ها 18
- TV/تئاتر/جشنواره/نمایشگاه 25
- موسیقی/کتاب 16
- نقد فیلم/سینما 133
- اجتماعی/فرهنگی/مناسبتها 126
- کامپیوتر/فن آوری 27
- افکار بعد از نیمه شب... 80
- نوستالژیا 21
- پروژه های سینمایی 23
- مباحث تئوریک سینمایی 8
- انتخابات/سیاست 15
- داستان و فیلمنامه های کوتاه 21
- وقایع نگاری ساخت یک فیلم 40
- جوایز پلان طلایی 10
ابر برجسب
فیلم سینما داستان کوتاه فیلم کوتاه نقد فیلم اسکار بهترین فیلم های 2014 داونلود فیلم فیلمنامه فصل جوایز جایزه فیلم 2015 بهترین فیلم های 2015 خارجی جشنوارهجدیدترین یادداشتها
همه- پست آخر
- "ترین"های 2015، تابحال
- اکران افتتاحیۀ مستند کوتاه "حواس پنجگانۀ هنر"
- اکران افتتاحیۀ فیلم سینمایی Train Station
- یادداشتی کوتاه بر سریال Wayward Pines
- نظریه هایی در باب روابط انسانی در فضای هندسی
- یادداشتی بر "نهنگ عنبر" (سامان مقدم - 1394)
- پراکنده ها 3: خودشیفتگی
- به مناسبت سالروز دوم خرداد
- فیلم های به یادماندنی قدیمی: 10 فیلم عالی از دهۀ 50 تا 70 میلادی
- مروری کوتاه بر فیلم های 2015: تا پایان آوریل
- شبکه های "غیر"اجتماعی
- پراکنده ها - 2
- پراکنده ها - 1
- نوروز 1394 مبارک!
- اسکار 2015: پیش بینی برندگان
- سفری کوتاه به قشم
- ساخت موزیک ویدئو
- Quantum Entanglement
- بهترین فیلم های 2014
- اندر فواید سرماخورگی!
- نقش بازی کردن
- برداشت آخر
- زمان
- 10 کتاب تاثیرگذار
- سیلی در برف
- پنج فیلم خوب و پنج فیلم بد 2014 (تابحال)
- برج میلاد
- معمای پروندۀ ققنوس: اتمام فیلمنامه
- یک داستان واقعی: تصادف در بزرگراه
بایگانی
- مهر 1395 1
- آذر 1394 1
- آبان 1394 1
- مهر 1394 1
- مرداد 1394 1
- تیر 1394 1
- خرداد 1394 3
- اردیبهشت 1394 4
- فروردین 1394 1
- بهمن 1393 2
- دی 1393 1
- آذر 1393 4
- آبان 1393 2
- شهریور 1393 1
- مرداد 1393 1
- تیر 1393 3
- اردیبهشت 1393 4
- فروردین 1393 1
- اسفند 1392 1
- بهمن 1392 4
- دی 1392 1
- آذر 1392 2
- آبان 1392 3
- مهر 1392 3
- شهریور 1392 1
- مرداد 1392 3
- تیر 1392 1
- خرداد 1392 4
- فروردین 1392 3
- اسفند 1391 2
- بهمن 1391 5
- دی 1391 4
- آذر 1391 3
- آبان 1391 2
- شهریور 1391 6
- مرداد 1391 3
- تیر 1391 1
- خرداد 1391 3
- اردیبهشت 1391 3
- فروردین 1391 3
- اسفند 1390 6
- بهمن 1390 3
- دی 1390 1
- آذر 1390 2
- آبان 1390 1
- مهر 1390 4
- شهریور 1390 2
- مرداد 1390 4
- تیر 1390 5
- خرداد 1390 7
- اردیبهشت 1390 9
- فروردین 1390 3
- اسفند 1389 6
- بهمن 1389 7
- دی 1389 9
- آذر 1389 8
- آبان 1389 8
- مهر 1389 9
- شهریور 1389 10
- مرداد 1389 6
- تیر 1389 7
- خرداد 1389 11
- اردیبهشت 1389 10
- فروردین 1389 8
- اسفند 1388 12
- بهمن 1388 9
- دی 1388 12
- آذر 1388 7
- آبان 1388 9
- مهر 1388 10
- شهریور 1388 7
- مرداد 1388 5
- تیر 1388 6
- خرداد 1388 9
- اردیبهشت 1388 6
- فروردین 1388 6
- اسفند 1387 7
- بهمن 1387 8
- دی 1387 7
- آذر 1387 7
- آبان 1387 9
- مهر 1387 8
- شهریور 1387 9
- مرداد 1387 7
- تیر 1387 9
- خرداد 1387 10
- اردیبهشت 1387 7
- فروردین 1387 5
- اسفند 1386 8
- بهمن 1386 9
- دی 1386 10
- آذر 1386 8
- آبان 1386 8
- مهر 1386 10
- شهریور 1386 9
- مرداد 1386 10
- تیر 1386 11
- خرداد 1386 12
- اردیبهشت 1386 14
- فروردین 1386 9
- اسفند 1385 13
- بهمن 1385 21
- دی 1385 15
درباره سوانح هوایی
به اعتقاد روانشناس ها، دردناکترین مرگ خورده شدن توسط حیوانات وحشیه. من فکر می کنم در کل وقتی کسی بدونه داره می میره و هیچ کاری هم ازش برنیاد مرگش دردناک می شه. مثل غرق شدن، سقوط از ارتفاع و... سانحۀ هوایی.
امروز متاسفانه یه هواپیمای توپولوف خط کاسپین (که قطعاً ۲۰ سال از عمر مفیدش گذشته بود)، در مسیر تهران – ایروان نزدیکی قزوین سقوط کرد و تمام ۱۵۰ مسافرش کشته شدن (منبع خبر).
این روزها اخبار زیادی از سقوط هواپیماها در گوشه و کنار دنیا می شنویم و هر روز اعتمادمون به مسافرت های هوایی کمتر می شه. همین چند هفته پیش بود هواپیمای خط فرانسه در اقیانوس اطلس سقوط کرد...
اما چیزی که شاید کمتر بهش توجه می کنیم نسبت سوانح هوایی به تعداد کل پروازهاس. آمار دقیقی از نرخ سوانح هوایی در ۲۰ سال گذشته (۱۹۸۹تا ۲۰۰۹) در این جدول هست که ۸۸ خط هوایی (از جمله ایران ایر) رو مورد بررسی قرار داده.
بررسی این جدول نشون می ده احتمال اینکه یک مسافر در یک پرواز دچار سانحه بشه یک به هشت میلیونه! یعنی اگر یک نفر هر روز، روزی یکبار سوار هواپیما بشه طبق آمار بعد از ۲۱هزار سال در اثر سانحه کشته می شه!
بحث های زیادی مطرحه که کجای هواپیما بشینیم تا جامون امن تر باشه. کنار پنجره؟ سر، وسط یا نزدیک به دم هواپیما؟ اینجا اطلاعات خوبی درباره نکات ایمنی پرواز نوشته شده، خوندنش ضرر نداره.
با اینحال باز هم وقتی هواپیما می خواد بلند بشه یا بشینه حس ناخوشایندی بهمون دست می ده که حتما شما هم تجربه کردین...
سلام . ظاهرا وبلاگ بنده فیلتر شده و تو هم یه سربزن و خبرش را بده . خواهشا ایمیل کنی ممنون میشم. مگه میشه آدم مرگ خودشو خودش انتخاب کنیم . آخرش همه مون میمیریم و از این همه ظلم و بدبختی را حت میشیم. واقعا فکر می کنید مرگ هرجورش از این زندگی خیلی سخت تره؟!
سلام. شما فیلتر هستی!
الان بهت ایمیل می زنم...
من همیشه یه یکی دو نفری که از طبقات بالای ساختمان های تجارت جهانی به پایین شیرجه زدند فکر می کنم. و به شرایطی که در آن گیر کرده بودند. و در نتیجه به شهامت آنان در آن لحظه.
آن ها با چه امیدی این شیرجه ها را زدند.
ترس از مرگ شهامت را خیلی زیاد می کند، و یا امید به ادامه زندگی؟
البته شاید من نمی دانم ولی شاید بسیار بودند که در آن صبقات ماندند و اگر نسوختند چند ساعت بعد زیر آوار برج ها ماندند.
فیلم یا فیلم ها که ۴ تا هم بودن خیلی هم قشنگ بودن ایران هم خیلی نشونشون داد ... اسمش یادم رفته ! واای !!!!
بگذریم .
دیشب این خبر رو اخبار اینجا هم پخش کرد خیلی دلخراش بود.
مرگ باید با استاپ مغز و قلب همراه باشه تا راحت بمیری.
سوختن بدترین مرگیه که می شه تصورش رو کرد
من که هر وقت سوار هواپیما میشم بدترین حال ممکن رو پیدا میکنم.دقیقا از لحاظ جسمی مثل اون دهاتی هایی که با مینی بوس میومدن تهران و تو راه هی عق میزدن! و از لحاظ روحی هم واقعا بهم سخت میگذره! تنها دلخوشیم وقتی میشینم رو صندلی هواپیما لبخند ساختگی مهمانداراست که واقعا بهم ارامش نسبی میده! یعنی با خودم میگم اینا که هرروز و لحظه سوار هواپیمان هیچیشون هم نمیشه!
من همیشه گفتم که در هواپیما بمیری خیلی درد داره. چون حتی اگه از هواپیما هم سالم پرت شی بیرون اینقدر مسافت زیاده که تا برسی زمین (یاحتی توی آب) یا پودر شدی یا له!!
اما با قطار و کشتی و ماشین حداقل یک شانسی هست... ما هم که اومدیم دورترین نقطه کره زمین. هرجا بخواهیم بریم باید 2 روز تمام تو دلهره باشیم...
بعد از سقوط هواپیمای ایرفرانس فرانسه یه خبر شنیدم خیلی عجیب بود: تنها مسافری که بعلت تاخیر از پرواز جا مونده بود و درنتیجه زنده مونده بود دو روز بعد طی یه حادثه دلخراش رانندگی کشته شد...
یاد چه فیلمی میفتی؟
بهرحال بسیار درسته که باید برای این که کشته نشی ته هواپیما یا اتوبوس بشینی. چون هیچ وقت ته نشینان کشته نمیشن و فقط سرنشینان کشته میشن.
در ضمن توی مواقع خطر جدی بسیاری از آن هایی که کشته میشوند قبل از کشته شدن خودشان میمیرند. یعنی مغز برای جلوگیری از درد و اینا ماده ای بیهوش کننده توی خونت می فرسته که بیهوش میشی و نمی فهمی که داری میمیری. یعنی خیلی از این فیلمایی که از سقوط میبنیم دروغه.
بهرحال مردنی که خودت خیلی ازش بی اطلاع باشی اصلن قشنگ نیست.
توی همین سایت نوشته که شانس زنده مونده کسانی که ته هواپیما می شینن ۴۰درصد بیشتر از کسانیه که ردیف های جلو می شینن... اما وقتی قراره هواپیما سقوط کنه دیگه سر و ته خیلی فرق نداره!