داستان کوتاه: از روی پشت بام

نوه هاش داشتن توی کوچه از روی آتیش می پریدن و بازی می کردن. سر و صدا خیلی زیاد بود. هر لحظه نارنجکی چیزی منفجر می شد و فشفشه ای به هوا می رفت. با زحمت زیاد تونسته بود خونه رو پیدا کنه و حالا با خیال راحت نشسته بود روی لبۀ پشت بوم و از تماشای بازی نوه ها لذت می برد.

یه ماشین مشکی رنگ که صدای ضبطش خیلی بلند بود وارد کوچه شد، چند نفر ازش پیاده شدن و درهای ماشین رو باز کردن. مردم دور ماشین حلقه زدن و شروع کردن به رقصیدن...

• سلام، تو هم که اینجایی!

برگشت و دوست قدیمیش رو دید که ایستاده بود روی پشت بوم بغل. یه لحظه یاد روزهایی افتاد که با هم گذرونده بودن...

• یه سر اومدم بچه ها رو ببینم، اما انقدر دود تو هواس که چشمام درست نمی بینه!
• (با خنده) نوۀ منو ببین! چه می رقصه اون وسط تخم سگ!
• زمونه عوض شده... حالا دورۀ این بچه هاس، اینجوری حال می کنن دیگه...
• اون خانومه کیه کنار پسرت؟
• زنشه. پارسال هم بود اگه یادت باشه... اون موقع نامزد بودن.
• (بعد از چند ثانیه مکث، دستانش را بهم می زند) خب ظاهراً همه چی مرتبه...
• آره، امسال هم همه خوبن.
• بریم؟
• بریم.

برای آخرین بار به نوه هاش نگاه کرد، می دونست تا یکسال دیگه نمی تونه از نزدیک ببیندشون. می خواست چیزی به دوستش بگه که متوجه شد رفته. لبخندی زد و با خودش فکر کرد "بازم زودتر از من رفتی؟ اشکال نداره، بالا بهت می گم". چند ثانیه به آسمان نگاه کرد و... رفت.

به اعتقاد ایرانیان باستان، شب چهارشنبۀ آخر سال ارواح درگذشتگان به زمین سفر می کردند تا برای خانواده هایشان برکت و سلامتی طلب کنند. آنها از روی آتشی که مقابل (یا روی بام) خانه ها افروخته می شد خانه شان را می یافتند.