تغییر چهره!

چند روز پیش رفته بودم خیابون جمهوری برای یه کاری، توی پیاده رو یهو دیدم یکی از پشت زد بهم. برگشتم دیدم یه آقایی وایساده داره نگام می کنه. پرسید: ببخشید شما قبلاً اکباتان زندگی نمی کردین؟ گفتم چرا. گفت راهنمایی مدرسۀ شهید عموییان نمی رفتین؟ گفتم چرا. بعد یهو یارو چشماش پر اشک شد. آسمون رو نگاه کرد و آه کشید: چقدر زود می گذره... عمرمون تموم شد...بیست سال گذشت...

حالا من هر چی تو مغزم search می کنم اصلاً قیافه اش یادم نمیاد. حدس زدم احتمال زیاد همسایه ای، همکلاسی ای چیزی بوده... گفت: اسمت چی بود؟ حامد؟... گفتم نه، حسام. گفت آهان! آره.

خلاصه فهمیدم اون آقا همکلاسی دورۀ راهنمایی من بوده. کلاس اول و دوم. دوست صمیمی که نه، ولی خب من و اون و یه پسر دیگه به اسم امیر بیشتر با هم بودیم. بعدش یه کم حرف زدیم که کجاس و چیکار می کنه و شماره دادیم و گرفتیم و اینا...

حالا چیزی که مهمه اینه که منو از کجا شناخته؟ وقتی پرسیدم، با خونسردی گفت: از رو قیافت! تابلویی!

یعنی واقعاً قیافۀ من از ۱۲ سالگی تا حالا تغییر نکرده؟!

حالا این که خوبه! دو، سه سال پیش رفته بودیم ساری. توی خیابون با مادرم بودم که دو نفر اومدن جلو گفتن ببخشید شما حسام هستین؟! گفتم بله. خودشونو معرفی کردن و شروع کردن حال و احوال با مادرم! از روی قیافۀ من حدس زده بودن که اون خانوم هم باید مادر من باشه... اونا کی بودن؟ همسایه های ما زمانی که ساری زندگی می کردیم... یعنی وقتی که من شیش هفت سالم بود!

بعضی قیافه ها در طول زمان خیلی عوض می شه. طوری که دوستی رو بعد از پنج سال می بینیم و نمی شناسیم و بعضی چهره هام از هفت سالگی تا سی سالگی یه شکل می مونه. نه اینکه تغییر نکنه، می کنه، ولی فرم کلی ثابت می مونه. به قول دوستام، قیافۀ من از هموناس، انگار در دوره های مختلف فقط scale من فرق می کنه!

حالا بدتر از همه می دونین چیه؟ این دیگه منو شاکی کرد... آقا یه ماهه من شدم مدیر ساختمون. بعضی وقتا همسایه ها میان دم در کار دارن، یا می خوان پول شارژ بدن. خب اغلب منو می شناسن ولی بعضی هام نه (چون ۲۴ واحد هستیم). چند شب پیش یه خانومی اومد زنگ زد. درو باز کردم می گم سلام. می گه: سلام، آقا پسر بابات خونه اس؟!

دلم می خواست خفه اش کنم!

نمی دونم چهرۀ شما تا چه حد تغییر کرده. منظورم مثلاً در مقاطع ۱۰ و ۲۰ و ۳۰ و ... سالگیه. یعنی می شه کسی که چندین ساله شما رو ندیده، از روی چهره بشناسه؟

من که ظاهراً خیلی تابلو هستم... همه بعد از n سال هم منو می شناسن... همه به جز ماموران کنترل پاسپورت توی فرودگاه امام که هر دفعه بهم گیر می دن عکست با خودت فرق داره و ازم یه کارت شناسایی دیگه می خوان!!!